Een TLD wordt beheert door een registry en voor het registeren van domeinnamen onder dat TLD is een registrar nodig. Registry en registrar hebben een gemeenschappelijk doel, maar ze zijn ook afhankelijk van elkaar. Soms zelfs te afhankelijk.
In landen als Nederland, Duitsland en Frankrijk is het mogelijk via tientallen partijen een domeinnaam vast te leggen. Die registrars hebben zelf een direct contract met de registries of ze doen zaken met een tussenpersoon. Die laatste optie komt redelijk veel voor. Het gaat daarbij om bedrijven die een geautomatiseerde registratie procedure voor meerdere TLD’s aanbieden. Meer keuze bieden is belangrijk dus daarom kiezen partijen er voor niet meer zelf een registrar maar die dienst af te nemen. Voor de uiteindelijk houder van de domeinnaam maakt dat verder weinig uit.
Of een TLD nu direct wordt aangeboden door losse registrars of door die tussenlaag maakt in principe ook weinig uit. In het laatste geval kan het echter wel tot een scheve verhouding leiden tussen aanbieder en verwerker. Een voorbeeld daarvan is vorige maand bekend geworden.
Intracom uit Dubai is de grootste registrar van domeinnamen onder het nTLD .GDN. Het bedrijf is in april door ICANN gesommeerd de processen te verbeteren en de rekeningen te betalen (pdf). Aan die oproep is geen gehoor gegeven. Daarom heeft ICANN per vorige maand besloten dat Intracom geen domeinnamen meer mag registeren.
Door het uitsluiten van Intracom is de registry van .GDN, een bedrijf genaamd NIS, ook in de problemen gekomen. Meer dan 90% van deze TLD registraties loopt namelijk via die ene registrar. Zie daar het risico te afhankelijk te zijn van een partij. Voor de houders is dat ook wel een punt van aandacht. Zij hebben immers amper de mogelijkheid de domeinnamen te verhuizen omdat bij bijna niemand .GDN faciliteert.
