Achtergrond
Bij de invoering van .EU is bepaald dat houders moeten voldoen aan de regel dat ze gevestigd zijn in een van de lidstaten van de EU. Die voorwaarde sinds de formele start van .EU in 2005 nooit ter discussie gesteld. Daarbij speelde een rol dat het TLD een rommelige start kende. De sunrise period begon in december 2005 en voor de landrush medio 2006. In die laatste fase werden binnen een halve dag 700.000 .EU geclaimd. De teller stond na een kwartaal op 2 miljoen. Daarna keerde een fase van “normale” groei aan. Iedereen die een dot EU naam wilde hebben uit defensieve overwegingen was waarschijnlijk voorzien. Dat in 2007-2008 de bankcrisis uitbrak zorgde uiteraard ook voor minder aandacht voor domeinnamen met .EU.
Brexit
En toen werd medio 2016 duidelijk dat de Britten de EU zouden verlaten. De impact van Brexit was nog amper te overzien of vanuit de internationale registrars werd op een belangrijke bepaling van de .EU registratie gewezen. Nederlandse partijen schitterden op dat moment en ook later door afwezigheid. Het was ECO (pdf) dat hier met een paar grote spelers de kar trok. Per herfst 2016 was voor hen duidelijk dat Britse burgers en bedrijven met het verlaten van de EU ook het recht op het aanhouden en registreren van een .EU zouden verliezen.
EURid communicatie
Pas in 2018 is EURid over de impact van Brexit gaan communiceren. Dat betekent niet dat er ruim een jaar is getreuzeld. EURid voert slechts uit wat de “eigenaar” van .EU en dat is formeel de Europese Commissie bepaalt. De EC had uiteraard meer te doen dan alleen maar naar een TLD te kijken. Daarbij was de Britse politiek dusdanig instabiel dat niemand wist of Brexit en in welke vorm zou doorgaan.
In 2019 is daarover duidelijkheid gekomen en EURid kon namens de EC vaker gaan communiceren over de regels die voor houders het het Groot Brittannië en Gibraltar konden gaan gelden. Het verschuiven van de Brexit deadline zorgde nog voor de nodige onzekerheid, maar dat is inmiddels verleden tijd.
Brexit is einde .EU
Per begin februari heeft EURid dit op de website staan
The United Kingdom left the European Union on 31 January 2020 at midnight (CET). After full ratification of the Withdrawal Agreement, the UK and the EU entered into the so-called transition period. This time-limited period was agreed as part of the Withdrawal Agreement and will last until 31 December 2020 at least. During the transition period UK residents and citizens will continue to be able to hold and register a .eu domain name. The plan outlined below will apply as from the end of the transition period and will soon be updated accordingly.
Tot 31 december verandert er dus nog weinig. Wat er daarna gebeurt zal waarschijnlijk in lijn zijn met eerdere communicatie van EURid aan houders en registrars. Voor Britse ingezetenen en bedrijven plus die van Gibraltar is het dan einde verhaal. Of zij de registraties verliezen dan wel dat de domeinnamen door Brexit worden bevroren is afwachten. Dat EU burgers in het VK en Gibraltar de geregistreerde domeinnamen mogen blijven voeren is medio vorig jaar al bekend gemaakt. In die zelfde periode werd ook zichtbaar dat het aantal .EU registraties dat naar een Brits adres leidde al fors aan het afnemen was. Dat met name domeinnaamhandelaren zijn gaan dumpen is elders gesuggereerd, maar niet bevestigd.
Wat toen wel al duidelijk was en bevestigd werd is dat met name Ierse registrars garen spinnen bij de onvermijdelijke migraties. In Nederland leek vorig jaar niemand zich nog druk te maken om dit aspect van Brexit. Toen was dat mogelijk terecht. Nu echt niet meer, tenzij niemand uit de sector hier .EU domeinnamen geregistreerd heeft voor Britse klanten.
(Mocht de zg Brexit transitieperiode worden verlengd tot na 31 december 2020 dan kan in principe ook het EURid verhaal voor de domeinnamen weer verder verschuiven. Maar gelet op de huidige verhoudingen tussen Londen en de EU lijkt die kans kleiner dan voorgaande keren)
