Sinds 2000 de e-commerce richtlijn
In de EU is de e-commerce richtlijn op dit moment nog steeds leidend. Die bepaalt sinds 2000 op meer dan alleen hoofdlijnen wat er online kan en niet mag. Ondersteund door een berg jurisprudentie weet elke advocaat en rechter in Nederland dan ook wanneer iets niet door de beugel kan.
Daarbij wordt wel steeds vaker duidelijk – niet alleen in Nederland – dat de richtlijn verouderd is. In 2000 was Hyves nog een dominante partij en het aanbod van e-commerce platformen was beperkt. Anno 2020 zijn er dominante partijen met zoekmachines en social media. Die zijn onlosmakelijk verbonden met handelsplatformen. Zo zijn er constructies die effectief buiten de werking van de huidige richtlijn vallen.
Zorgelijke ontwikkelingen
Die ontwikkeling is om meerdere redenen zorgelijk, maar in principe gestuurd door legale entiteiten. Wat er sinds 2000 ook explosief is toegenomen is internet gebruiken voor illegale handel. De berichten van de miljoenen nep pillen die worden onderschept geven aan hoe groot het probleem is.
E-commerce platformen worden ook op structurele wijze misbruikt voor het aanbieden en verhandelen van illegale goederen. Daarnaast zijn de platform uitbaters weinig geïnteresseerd in een voorselectie van de handelaren die ze toestaan. Het gevolg daarvan is btw ontduiking waardoor de EU lidstaten honderden miljoenen Euro mislopen (zie ook link).
Consultatieronde en hoofdlijnen
Brussel wil al de genoemde problemen aanpakken. Dat gebeurt door de e-commerce richtlijn uit te faseren en te vervangen door de Digital Services Act (DSA). Wetgeving in de EU duurt lang en ook hiervoor is een publieke consultatieronde geopend.
De documentatie is uitgebreid en niet altijd even makkelijk leesbaar, het gaat immers om wetgeving. Toch is het voor hosters goed in op hoofdlijnen te weten waarover men spreekt. Zij zullen namelijk als intermediairs of facilitators betrokken kunnen raken bij geschillen. Duitsland is een van de lidstaten die vast een voorschot op de DSA heeft genomen door eisen te formuleren voor domeinnaanaanvragen.
En die geschillen kunnen over veel zaken gaan. Platformbeheerders moeten namelijk scherper aan de poort controleren wie ze toelaten, sneller reageren op klachten en ook doorpakken. Tegelijk moeten ze op een heel ander vlak meewerken, want interoperabiliteit krijgt een hogere prioriteit. Idee daarachter is dat daarmee de concurrentie tussen handelsplatformen verbetert.
Dus zowel contractueel, juridisch als technische gaat er wat veranderen. De DSA beslaat in totaal zes terreinen en dit lijken vooralsnog de belangrijkste voor providers en hosters. Voor de details en de vier andere onderwerpen: hier is de link naar de EU documentatie.
