Zaterdag schreef de NRC dat hoster Greenhost de website van een omstreden klant heeft verwijderd. Dat is een goede reden weer eens stil te staan bij de vraag: kan en mag een hoster ingrijpen bij de websites van zijn klanten?
Technisch ingrijpen mogelijk
Het eerste deel van de vraag is het makkelijkst te beantwoorden. Wie gebruik maakt van de diensten van een hostingprovider moet weten dat technisch ingrijpen door de hoster mogelijk is. De website draait immers op hardware en software die door de hoster wordt aangeboden en beheerd. Zijn klanten hebben altijd minder toegang tot de infra dan de hoster.
Mag het?
Op de vraag of een hoster mag ingrijpen bij de websites van zijn klanten volgt een langer antwoord. Om te beginnen zijn er twee bepalingen die daarbij een rol spelen. De eerste is dat een hostingprovider in zijn voorwaarden zal aangeven onder welke omstandigheden een dergelijk ingrijpen mogelijk is. Daarbij zal vaak, maar niet altijd, worden verwezen naar de tweede bepaling. Die luidt dat als de hoster op de hoogte is gesteld van evident strafbare of illegale content hij moet ingrijpen. Als hij dat na een dergelijke melding van een bevoegde instantie niet doet wordt hij mede verantwoordelijk voor het voortduren van de misstand.
Te veel verkeer
De voorwaarden van een hoster geven ook andere redenen aan waarom ingrijpen tot de mogelijkheden behoort. Vaak zijn die terug te voeren tot het beschikbaar houden van het platform. Iemand die veel verkeer genereert kan daardoor de andere gebruikers van het platform duperen. Deels is dat te ondervangen door klanten een hoeveelheid dataverkeer toe te kennen. Maar er blijven situaties mogelijk waarbij de website van een klant te veel verkeer trekt. Of dat legaal verkeer (“bezoekers”) betreft of illegaal verkeer (DDoS aanvallen), maakt dan ook uit. Als een grens wordt overschreden kan de hoster de website ontoegankelijk maken.
Voorwaarden
De case waarover de NRC berichtte heeft niets te maken met te veel verkeer. Waarschijnlijk gaat het om een website waarvan de inhoud in strijd is met andere bepalingen van de voorwaarden die de hoster heeft gesteld. Dat soort voorwaarden is toegestaan, ze verwijzen niet altijd naar het strafrecht. Een hoster kan bijvoorbeeld ook als voorwaarde stellen dat websites op zijn platform alleen van not-for-profit organisaties mogen zijn, of alleen bestemd zijn voor de Nederlandse markt.
Dergelijke voorwaarden zijn legaal. Het probleem dat zich hier voor kan doen is dat de inhoud van een website veranderd. Aangezien een hoster default niet controleert wat zijn klanten online zetten is hij daarbij afhankelijk van wat de klant hem vertelt, of de buitenwacht.
Drie opties
Inhoud en aard van een website kan om drie redenen veranderen. De eerste is dat de gebruiker andere diensten of producten gaan voeren of beschrijft. De boekhandel die ook koffie gaat verkopen en daar de website op aanpast is daarvan een voorbeeld. De kans dat hierdoor de hoster zich genoodzaakt voelt in te grijpen is minimaal. De tweede optie is dat een website wordt gehackt. Dan kan illegale inhoud worden getoond, zonder dat de websitehouder daar weet van heeft. In dat geval zal, kan en mag de hoster ingrijpen. Botnets die een website misbruiken of sub directories met illegale content zijn voorbeelden van situaties waarin de hoster zal ingrijpen als hij zijn klant niet tijdig kan bereiken.
Derde optie
En dan is er de derde optie. Die lijkt aan de orde te zijn bij de case waarover de krant schrijft. Een website kan een effectief een andere houder krijgen, waarbij de hoster dat niet merkt. De registrar kan als juridische entiteit gelijk blijven, maar wat nou als die entiteit totaal anders is geworden? Een hoster kan dit soort veranderingen nooit bijhouden. Los van het feit dat het te veel werk is. Er is geen valide reden waarom hij zijn klanten zo in de gaten moet houden.
Die derde optie haalt weinig de pers en komt waarschijnlijk weinig voor. Het gehackt worden komt veel vaker voor. De optie de website op zwart te zetten is dan helaas regelmatig nodig en de hoster mag dat doen. Waarbij nog moet worden opgemerkt dat onder “op zwart zetten” iets anders wordt verstaan dat het verbreken van een contract. Een website “uit de lucht halen” kan een puur tijdelijke maatregel zijn, een contract verscheuren is dat niet.
