Donderdag 25 november heeft de Duitse aanklager zijn eisen tegen de exploitanten van de cyberbunker bekend gemaakt. Naast de forse eisen valt op dat ook het OM spreekt over het betreden van Neuland – onontgonnen terrein.
Datacenter met alleen criminele klanten
Over de cyberbunker bij Traben Trarbach is hier al eerder geschreven. Het is in West Europa de eerste case waarbij een heel datacenter in dienst stond van criminele activiteiten. Dat is althans een van de punten uit de aanklacht. Vanaf het moment van de inval is al vaker door politie en het OM gecommuniceerd over het bewijsmateriaal. Het ontbreken van klanten met legale business is daarbij meermaals expliciet genoemd.
Darknet en DDoS aanvallen
Dankzij de cyberbunker konden meerdere darknet marktplaatsen bestaan. Er zijn ook links het grotere DDoS aanvallen op Duitse infrastructuren. Normaal heeft een verhuurder van colo ruimte geen betrokkenheid met de business van zijn huurders. Dit argument is uiteraard ook door de advocaten van de aangeklaagden gehanteerd. Het OM heeft om dat te pareren veel materiaal ingebracht dat moet aantonen dat de beheerders weet hadden van de illegale activiteiten. Men leverde ook diensten met geen ander doel dat de foute business ongehinderd te kunnen laten doorgaan.
Neuland
Dat laatste is een van de redenen waarom het er sprake is van “Neuland” – onontgonnen terrein. Nog niet eerder in Duitsland moet de rechter zich buigen over een zaak waarbij de totale businesscase van een datacenter door de aanklagers als crimineel is bestempeld. Als de rechter hier in meegaat kan dat consequenties hebben voor datacenters in Duitsland en mogelijk elders in de EU. De bedrijven zullen zich dan eerder genoodzaakt voelen exact bij te houden wat er met de klanten is gecommuniceerd en bij twijfel hard aan de rem te trekken.
Hoge eisen
De Nederlanders die de touwtjes in handen hadden moeten als het aan de aanklagers ligt voor 34, 66 en 78 maanden celstraf worden veroordeeld. Die eis zal vandaag door de verdediging worden weerlegd. De hoogte geeft aan het het OM hoog inzet. Mogelijk speelt daar ook een rol dat men zo hoger beroep eerder mogelijk wil maken. Want – en zo hoort dat bij Neuland – pas als de hoogste rechter de zaak heeft beoordeeld weten eisers en verdedigers wat een acceptabele bandbreedte voor de strafmaat is. Het punt hier is namelijk dat, in tegenstelling tot het gedrag van hosters en hun klanten, de Duitse wetgever nooit de rechten en plichten van datacenters heeft beschreven. Met dit proces tegen de beheerders van de cyberbunker kan de Duitse justitie dus voor jurisprudentie zorgen die aanscherping van de wetgeving vooralsnog overbodig maakt.
