RapidShare

Rechtszaak tegen Rapidshare ten einde

RapidShareIn 2015 ging Rapidshare offline. Dat was niet het einde van deze bekende uitwisseldienst voor bestanden. Eind 2018 startte een strafzaak tegen de twee oprichters en de huisjurist. De beschuldiging luidde dat men strafbaar handelen had uitgelokt. Vorige week is die zaak geëindigd met vrijspraak.

Sinds 2002

Rapidshare was voor de komst van Google Drive en ander cloud diensten een makkelijke manier om data te delen. Tussen alle bestanden die werden gehost zaten niet alleen onschuldige kattenplaatjes. De dienst kon makkelijk worden gebruik om muziek en filmbestanden te delen. Over de omvang van die business is sinds het begin van het bedrijf in 2002 heel veel gespeculeerd. De hosting van de files vond in meerdere onder verschillende domeinnamen en extensies plaats. Dat hosten heeft overigens nog een link met een Nederlandse provider.

In 2010 ging de Duitse website plus dienstverlening op zwart. Rechtszaken in andere landen gingen onverminderd door. Uiteindelijk staakte het bedrijf elke online activiteit. De rechtszaken hielden daar niet door op. Die gingen door (zie ook link).

Strafzaak Zwitserland

Eind 2018 was er voor het eerst in Zwitserland, waar dit van oorsprong Duitse bedrijf geregistreerd stond, een strafzaak tegen de twee oprichters en het hoofd van de juridische afdeling. Het draaide bij de zaak om de vraag om men alleen een dienst had aangeboden of dat er reclame was gemaakt voor de illegale opties, lees het uploaden en delen van beschermd materiaal.

Een eerdere zaak hierover in Duitsland was in 2009 al in het nadeel van de uitgevers beslecht. Verschil met de Zwitserse zaak is dat in de Alpenstaat een strafzaak voor de rechter kwam en dat de 2009 zaak in Duitsland een civiel geschil tussen partijen was.

De rechter in Zug heeft de drie aangeklaagden vrijgesproken. Details van de zaak ontbreken, maar het kan niet anders dan dat de OvJ niet heeft kunnen aantonen dat de directie van het bedrijf illegaal delen en verkrijgen van beschermd materiaal stimuleerde.

Bij ontbreken van het vonnis kan ook de logica van de kosten veroordeling worden gevolgd. De voormalige leiding van Rapidshare moet namelijk de gemaakte kosten voor de rechtszaak geheel zelf dragen. Zoals de pers opmerkt is dat in het totale plaatje maar een detail. Tot de sluiting heeft het bedrijf namelijk tientallen miljoenen aan dividend uitgekeerd.